Στεφανοβίκειο

stefanovikeio

Όταν το 1809 επισκέφθηκε το Στεφανοβίκειο ο Άγγλος περιηγητής Ληκ, έγραψε το βιβλίο του «Η Θεσσαλία» (1805-1810), ότι το «Χατζίμες ήταν τσιφλίκι με 50 ελληνικά σπίτια». Κατά πάσα πιθανότητα, το ίδιο όνομα είχε και ο Τούρκος ιδιοκτήτης του χωριού.Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1815, η ονομασία είχε αλλάξει σε «Χατζή-μισι», όπως γράφει στο βιβλίο του Γεωγραφία Μερική, ο Αργ. Φιλιππίδης και στα 1890 σε «Χατζήμισι».
Όπως δε, λένε οι κάτοικοι, η ονομασία Χατζήμισι, δόθηκε επειδή ο Τούρκος ιδιοκτήτης της περιοχής, δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει στη Μέκκα τη διαδικασία για να πάρει τον τίτλο του Χατζή. Έγινε δηλαδή κατά το ήμισι Χατζής….
Μετά την απελευθέρωση το 1881, ιδιοκτήτης του χωριού βρέθηκε κάποιος Γιουγκοσλα­βικής καταγωγής, ονόματι Παύλος Στεφάνοβικ Σκυλίτσης, ο οποίος ολόκληρη την παρακάρλια  περιοχή, 44.000 στρέμματα, την είχε – όπως λέγεται – κερδίσει στα χαρτιά στην Κωσταντινούπολη, απ’ τον Τούρκο ιδιοκτήτη. Την άλλη του περιου­σία σ’ ολόκληρη τη Θεσσαλία, ο Στεφάνοβικ την είχε αποκτήσει δανείζοντας χρή­ματα σε μπέηδες.
Πάντως η μητέρα του Στεφάνοβικ  που ήταν Ελληνίδα, ήταν αυτή που τον παρό­τρυνε να παραχωρήσει χωρίς αντάλλαγ­μα την έκταση στους κατοίκους του Στεφανοβικείου. Ο Στεφάνοβικ, πράγματι – ό­πως αναφέρουν οι κάτοικοι – δώρισε στο Ελληνικό Δημόσιο την έκταση, σ’ αναγνώ­ριση δε αυτής της προσφοράς του, δόθη­κε απ’ τους κατοίκους το όνομα του στο χωριό.

Όσοι όμως δικαιώθηκαν κλήρου, πλή­ρωσαν για την αξία των εκτάσεων που τους παραχωρήθηκαν. Μάλιστα οι περισ­σότεροι, τα κτήματα που πήραν τα πλή­ρωσαν δύο φορές στον εισπράκτορα του Δημοσίου που επισκέπτονταν το χωριό, ο οποίος απέφευγε συνήθως να δίνει απο­δείξεις για τα χρήματα που εισέπραττε. Έτσι οι κάτοικοι ήταν πάντα χρεωμένοι και, όταν εμφανίζονταν στο χωριό ο ει­σπράκτορας, επειδή δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν, κρύβονταν μέσα στα κα­λάμια της Κάρλας. Απ’ εκεί έβγαιναν, μό­λις απομακρύνονταν ο εισπράκτορας με τον συνοδηγό του χωροφύλακα.

stefanovikeio-aero