Βένετο

Το Βένετο βρίσκεται νοτιότερα του Κεραμιδίου και είναι πλέον προσβάσιμο με ασφάλτινο δρόμο (13 χλμ.) από σηματοδοτούμενη διασταύρωση στη μέση της διαδρομής Κανάλια – Κεραμίδι.

 «ΒΕΝΕΤΟ» Ένα αληθινό Στρουμφοχωριό, κρυμμένο στο Νομό Μαγνησίας

Το Βένετο βρίσκεται νοτιοανατολικά από το Κεραμίδι και βόρεια από τη Ζαγορά, κρυµµένο σε ένα πυκνό και σύμμικτο δάσος δρυός, καστανιάς, καρυδιάς, πλατάνων και ειδών μεσογειακής μακίας, ενώ από το ύψος των 300 μέτρων ατενίζει το Αιγαίο.

Χτισμένο σε σκιερή πλαγιά, το καλοκαίρι προσφέρει δροσιά, ωστόσο το χειμώνα οι σκιές κάνουν το κρύο αισθητό. Καινούργια τα περισσότερα σπίτια αφού οι κατολισθήσεις που έγιναν το 1957 έδιωξαν όσους κατοίκους είχαν απομείνει μετά τον εμφύλιο πόλεμο ερημώνοντας το χωριό για κοντά 30 χρόνια.

Οι παλιοί Βενετιώτες έχουν πλέον επανέλθει σιγά – σιγά ανακαινίζοντας τα παλιά σπίτια ή φτιάχνοντας νέα, εξοχικά για τους μήνες του καλοκαιριού.
Στην είσοδο του χωριού ξεχωρίζει η εκκλησία της Υπαπαντής του Χριστού, χτισμένη το 1767 που διατηρεί την πέτρινη τοιχοποιία και την στέγη της καλυμμένη με σχιστόλιθο, χαρακτηριστικό στοιχείο της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Η εκκλησία της Υπαπαντής, διαθέτει ένα από τα πιο περίτεχνα ξυλόγλυπτα τέμπλα του Πηλίου.

Επιπλέον αξίζει να δείτε τη γραφική παραλία Κουλουρίου, κατά μήκος της οποίας βρίσκονται οι περίφημες σπηλιές, οι Ιπνοί των αρχαίων, όπου στα 480π.Χ. ναυάγησε ο “χιλιοναύτης” στόλος του Ξέρξη, ενώ στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής αποτέλεσε τη βάση του ναυτικού των ανταρτών (ΕΛΑΝ). Η κοσμική παραλία του χωριού είναι το Πετρομέλισσο, παραλία την οποία θα συναντήσετε διασχίζοντας το χωριό και περνώντας, από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και την περιοχή Μετοχίου. Η παραλία διακρίνεται για το λευκό της βότσαλο τη βραχώδη φύση και την πυκνή βλάστηση που περιβάλει τον κόλπο, καθώς και τα κρυστάλλινα νερά.

Το χωριό δεν έχει τη σφιχτή οικιστική συνοχή που συναντάµε στο κοντινό Κεραμίδι και απλώνει τις γειτονιές του σε µια σχετικά μεγάλη έκταση μέσα στο δάσος. Θα περπατήσετε σε γραφικά καλντερίμια, θα “χαθείτε” σε δάση απάτητα, θα γνωρίσετε ανθρώπους απλούς που δεν άλωσε ακόμη ο μαζικός τουρισμός. Και όλα αυτά, χωρίς το συνωστισμό και την ταλαιπωρία που παρατηρούνται στα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου.

Μονοπάτια που ακολουθούν κυρίως τα παλιά λιθόστρωτα καλντερίµια, τα οποία παλιά αποτελούσαν και το μοναδικό δρόµο επικοινωνίας των χωριών µε τον έξω κόσµο, σήµερα έχουν καθαριστεί και προτείνονται για πεζοπορικές αναζητήσεις. Υπάρχουν γύρω από την πλατεία ψησταριές και ταβερνάκια που όσο πλησιάζει το καλοκαίρι γεµίζουν όλο και περισσότερους θαµώνες, ντόπιους και ξένους.
Άξια λόγου και η μονή Φλαµπουρίου, στην οποία μπορείτε να έρθετε από το Βένετο, ακολουθώντας το σημαδεμένο, αλλά έντονα ανηφορικό μονοπάτι 2 περίπου ωρών.

Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται σε μια μαγευτική και συγχρόνως απόμακρη τοποθεσία σε μικρή απόσταση από το χωριό Βένετο στο βόρειο Δυτικό Πήλιο, μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος από οξιές, βελανιδιές, πεύκα και κρανιές. Ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα, μετά το 1564, από τον Όσιο Συμεών τον Μονοχίτωνα και Ανυπόδυτο που έφτασε στην περιοχή προερχόμενος από το Άγιο Όρος και έχτισε τη Μονή στην οποία συγκεντρώθηκε πλήθος μοναχών. Το μοναστήρι εξακολουθεί και σήμερα να λειτουργεί στα πρότυπα του Αγίου Όρους, καθώς δεν επιτρέπεται η είσοδος στις γυναίκες.

Συνεχίζοντας ο δρόμος οδηγεί στον αρσανά της Μονής όπου τα απομεινάρια από το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου θυμίζουν εποχές που το Φλαμούρι διέθετε υπεράριθμη αδελφότητα και από εκεί καλύπτονταν οι ανάγκες ανεφοδιασμού. Σήμερα συναντάμε λίγους εναπομείναντες μοναχούς που προσπαθούν να ανακαινίσουν τη Μονή με τη βοήθεια ντόπιων κτιστών.

Το Βένετο λοιπόν μπορεί να αποτελέσει έναν τόσο καλοκαιρινό, όσο και χειμερινό προορισμό, ενώ οι δραστηριότητες είναι πολλές, καθώς το παρθένο αυτό μέρος, προσφέρεται για πεζοπορία, αναρρίχηση, κυνήγι, ψαροντούφεκο και πολλά άλλα που σας καλεί να ανακαλύψετε από κοντά.
Αναφορά μικρή αξίζει να γίνει και στους εκάστοτε συλλόγους, που κατά καιρούς έτρεξαν θέματα ζωτικής σημασίας του χωριού, καθώς το ίδιο αποτελούσε πάντα κομμάτι του Κεραμιδίου και δεν είχε δική του εκπροσώπηση.