«ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ 1927-2018»

1927-1932
– “΄Εχει παράδοση το Βελεστίνο στο θέατρο. Την περίοδο 1927-1932, παίξαμε 15 έργα, στο «Μεγάλο Καφενείο», στον κεντρικό δρόμο της αγοράς. Μας είχε μαζέψει ένας Αθηναίος(…) και για μεγάλο διάστημα μας δίδασκε τα έργα. Όταν έφυγε, συνεχίσαμε μόνοι μας, δηλαδή εμείς ήμαστε οι σκηνοθέτες. Εμείς φτιάναμε και τα σκηνικά, τα ζωγραφίζαμε οι ίδιοι. Παίρναμε χαρτόνια και κόλλες μεγάλες, τα βάφαμε, φτιάχναμε σπίτια, δέντρα και ό,τι άλλο χρειαζόμαστε. Όλα τα έργα που παίζαμε τότε ήταν ελληνικά: η «Γκόλφω» του Περεσιάδου, ο «Αγαπητικός της βοσκοπούλας» του Κορομηλά, «Το χαλασμένο σπίτι», και «Το άσπρο και το μαύρο» του Σπ. Μελά. Κοπέλες δεν έπαιζαν τότε. Μεταξύ μας λέγαμε ποιοι θα παίξουν τους γυναικείους ρόλους. Παίζαμε πάντα με εισιτήριο και με στολές που απαιτούσαν τα έργα. Στις παραστάσεις πάντα είχαμε πολύ κόσμο.”
Χρίστος Παπαζήσης, δάσκαλος.
1932-1936
– “Μαζευτήκαμε 10-15 νέοι στο κοινοτικό κατάστημα, με ζήλο, με μεράκι, για να κάνουμε έναν προοδευτικό Σύλλογο και να προσφέρουμε τις δυνάμεις μας σε κάτι καινούριο για το χωριό μας και φυσικά το πρώτο ήταν το θέατρο που προϋπήρχε και παράδοση. Ο Σύλλογος ονομάστηκε, μετά από δική μου πρόταση «Αναγέννησις». Στον Σύλλογο είχαν λάβει μέρος οι: Απόστολος Σίγουρας, Βασίλης Γιάτσος, Γιώργος Παπαποστόλου, Γιώργος Μπομπότης, Στέργιος Σαράντης, Μιχάλης Παπαδάμος, Γιάννης Γούσης, Βασίλης Σαββανάκης, Λευτέρης Κονοσπύρης, Λάζαρος Ιωαννίδης, Γιώργος Κοτρώνης, Νίκος Νιμπής, Σπύρος Μπούρας, Στέργιος Σκρίμπας, Κ. Κακασής, Νίκος Μπασμπανέλος. Το πρώτο μας έργο ήταν το «Έκλεψα» του Ν. Λάσκαρη. Το πρώτο μας πρόβλημα ήταν οι γυναικείοι ρόλοι, επειδή τότε δεν συμμετείχαν γυναίκες. Ύστερα από πολλές συζητήσεις, καταλήξαμε να αλλάζουμε τους γυναικείους ρόλους με τη σειρά. Αν θυμάμαι καλά, παίξαμε στο καφενείο του Ιωαννίδη και είχαμε μεγάλη επιτυχία. Άλλα έργα που παίξαμε: «Αθανάσιος Διάκος» του Λ. Μελά, «Ο γιος του Ίσκιου» του Σπ. Μελά. Τα έργα μόνοι μας τα διδάσκαμε. Ο ένας διόρθωνε τον άλλον. Οι λίγο μεγαλύτεροι Β. Γιάτσος και Γ. Μπομπότης διόρθωναν κάπως περισσότερο. ”
Βασίλης Σαββανάκης
– Την περίοδο αυτή ψυχή του ομίλου ήταν ο ανάπηρος Βασίλης Γιάτσος, ο οποίος μετά το 1933-1934 ανέλαβε να διδάσκει τα έργα.
– Ο Θανάσης Κατσαγιώργης επίσης δίδαξε αρκετά έργα.
– “Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, είχαμε ιδρύσει στο Βελεστίνο τον ερασιτεχνικό θεατρικό όμιλο «Αναγέννησις», που διεδέχθη τον προηγηθέντα σύλλογο «Ρήγας», ο οποίος αυτοδιαλύθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ως και το 1937 δώσαμε πολλές παραστάσεις (…) Με σκαμπανεβάσματα, ενθουσιασμό, περιόδους αδράνειας, αλλά και επαναδραστηριοποίησης έληξε η περίοδος 1927-1940.”
Γιάννης Γούσης
1940-1950
– Κατά την περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου, μερικοί νέοι Βελεστινιώτες, αλλά και Αθηναίοι βελεστινιώτικης καταγωγής, παρουσίασαν (πληροφορία από Χρ. Παπαζήση) μια-δυο παραστάσεις, στα πλαίσια της τότε οργανώσεως νεολαίας.
Το θέατρο Βελεστίνου επαναδραστηριοποιήθηκε κατά την περίοδο της Κατοχής (1941-1942 και 1944). (…) Κυριαρχούν εδώ τα ονόματα των: Βαγγέλη Κατσαγιώργη (γιου του θεατρικού παράγοντα του Βελεστίνου, Θανάση Κατσαγιώργη), Κώστα Καναλιώτη, Βασίλη Καραμπερόπουλου (μετέπειτα Δημάρχου Βελεστίνου), Λευτέρη Κονοσπύρη κ.α. Το χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι ότι για πρώτη φορά σπάει και εδώ η παράδοση και συμμετέχουν στις παραστάσεις και κοπέλες.
1941-1942
“Το πρώτο μας έργο ήταν «Το τέλος του ταξιδιού» του Σέριφ. Παίζαμε εγώ, ο Λευτέρης Κονοσπύρης, ο Στέργιος Νασίκας, ο Τριαντάφυλλος Καραμπερόπουλος κ. α. Η διδασκαλία ήταν δική μου και κάναμε πρόβες στο «Μεγάλο Καφενείο», όπου και παίξαμε και το έργο σε 2-3 παραστάσεις. Είχαμε εισιτήριο σε χρήμα, αλλά και σε είδος (αυγά κλπ) (…) Το 1942 οι Ιταλοί με συνέλαβαν. (…)
1944
Τον Ιανουάριο του 1944 οι Γερμανοί μας απελευθέρωσαν –εν τη μεγαλοψυχία του Χίτλερ- όπως μας τόνισαν κι έφυγα αμέσως για το Βελεστίνο. Τότε ήρθε και η εντολή από την οργάνωση νεολαίας να αναπτύξουμε καλλιτεχνική δραστηριότητα. (…) Παίξαμε τον «Ρήγα Βελεστινλή» του Ρώτα. Παίξαμε εγώ, η Μαρία Κατσαγιώργη, η Βέτα Πάσχου, ο Μήτσος Καππής, ο Χατζηθεοδώρου κ.α. (…)”
Βαγγέλης Κατσαγιώργης
1950-1955
Η περίοδος αυτή σημαδεύεται από την παρουσία του Κώστα Καναλιώτη (ιδιοκτήτη ουζερί) ο οποίος πρωτοστάτησε και με τη διδασκαλία των έργων, αλλά και ως ηθοποιός και ως κατασκευαστής σκηνικών.
Τα έργα που παίχτηκαν στην πενταετία 1950-1955: «Ρήγας Βελεστινλής» του Ρώτα, «Ο γυρισμός του Αμερικάνου» και «Οι Γύπες του ‘42» του Κ. Ζήμερη, «Τ΄ αρραβωνιάσματα» του Μπόγρη, «Το Γεφύρι της Άρτας» του Γ. Θεοτοκά., «Η Πατρίδα» και «Η Σκλάβα» του Περεσιάδη κ.α. Στα έργα αυτά έπαιζαν οι: Ορέστης Κατσαγιώργης, Βασίλης Καραμπερόπουλος, Αθ. Ακριβούσης, Λευτέρης Κονοσπύρης, Αθ. Μπαντέκας, Δημ. Βογιατζής, Γεωρ. Νάσης, Κων. Σιουλουρέκος, Δημ. Νιμπής, Γεωρ. Ντόβας, Λιόλος, Αθαν. Αραμπατζής, Δημ. Αγγελής, Ηλ. Γεωργίου, Δημ. Μπομπότης.
“ Όλα τα έργα τα δίδασκα εγώ. Οι ενδιαφερόμενοι να παίξουν –και ήταν πολλοί- ψάχναν να με βρουν να τους διδάξω.(…) Όταν κάναμε πρόβα απαγορευόταν να μπει κάποιος άλλος μέσα. Η πρόβα ήταν εκκλησία. Κάναμε πολλές πρόβες, σ’ έναν χειμώνα παίζαμε έως και τρία έργα. Κάθε βράδυ κάναμε πρόβα. (…) Μόνο χειμώνα παίζαμε. Στα γειτονικά χωριά δεν έπαιζαν θέατρο, μόνο στο Βελεστίνο”
Κώστας Καναλιώτης
(Αποσπάσματα από το βιβλίο του Φώτη Νικ. Βογιατζή, «Το Θέατρο στο Βελεστίνο», έκδοση Συλλόγου Βελεστινιωτών Αθηνών.)
2012-Σήμερα
Tο 2012 δημιουργείται στο Βελεστίνο η Θεατρική Ομάδα Δήμου Ρήγα Φεραίου. Παρουσίασε τα έργα: «Η κυρά μας η μαμή» του Αλ. Σακελλάριου (2013) σε σκηνοθεσία Ευαγγελίας Χατζούλη, «Ζητείται ψεύτης» των Δ. Ψαθά & Γ. Δαλιανίδη (2014), «Οι κληρονόμοι» των Ν. Τσιφόρου & Πολύβιου Βασιλειάδη (2015), «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον (2016) και ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη (2017) σε σκηνοθεσία  Έφης Σταυροθεοδώρου.
Το 2018, ως Θεατρική Ομάδα Δήμου Ρήγα Φεραίου «ΑΕΙΡΑΝΗ», παρουσίασε την κωμωδία των Αλ. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου, «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» σε σκηνοθεσία της ίδιας της ομάδας. Τον όρο «Αειράνη» χρησιμοποίησε ο Ρήγας στο 4ο φύλλο της περίφημης Χάρτας του, στην επιπεδογραφία της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Βελεστίνου. «Αειράνη πηγάδι» γράφει, δηλαδή η πηγή που συνεχώς-πάντοτε ρέει. «Αειράνη» είναι το όνομα που ταιριάζει στη θεατρική ομάδα του Βελεστίνου, αφού η πρώτη ομάδα χρονολογείται προπολεμικά και με εξαίρεση κάποιες κενές περιόδους, φτάνουμε στο σήμερα. Ξεκίνησαν οι παππούδες μας, συνέχισαν οι γονείς μας και τώρα είναι η δική μας σειρά.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 21.00 η ομάδα «ΑΕΙΡΑΝΗ» θα παρουσιάσει για ακόμη μία παράσταση το έργο «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» στο Πνευματικό Κέντρο του Βελεστίνου.